Semasa Saya Kecil

Saya dilahirkan pada 19 Januari 1999. Saya kini berusia 11 tahun. Semasa saya kecil, saudara-mara dan keluarga saya memberitahu saya bahawa saya amat comel. Dahulu, permainan kegemaran saya ialah memasak. Saya akan selalu ke rumah saudara saya untuk bermain masak-masak. Kami akan menggunakan mainan untuk memasak. Saya tidak tahu kenapa saya gemar bermain permainan itu. Mungkin ia amat seronok.

Saya suka menonton rancangan 'Barney' dan 'Teletubbies'. Saya juga mengumpulkan permainan komputer. Banyak kenangan yang saya ada semasa saya kecil. saya tidak akan melupakannya sampai bila-bila.

Haiwan Kegemaran Saya

Haiwan kegemaran saya ialah kucing, terutama sekali yang comel. Saya amat suka kucing yang mempunyai bulu yang lembut dan halus. Walaupun saya suka kucing, saya takut dengannya kerana giginya yang tajam. Saya tidak mahu dicakar dan digigit oleh kucing. Itulah sebabnya saya masih takut dengan kucing dari kecil hingga sekarang.

Saya tidak mempunyai haiwan peliharaan. Saya mahu memelihara seekor kucing supaya saya boleh mengatasi perasaan takut saya. Jikalau saya memelihara seekor kucing, saya akan menjaganya dengan baik dan memberinya makan dengan secukupnya. Saya tidak akan mengabaikannya. Saya sayang kucing !

Hari Kebangsaan 2010

Pada hari Sabtu yang lalu, saya telah pergi ke Padang untuk menonton previu Hari Kebangsaan bersama murid-murid darjah lima sekolah saya. Singapura berusia 45 tahun. Padang itu sangat besar dan luas. Seramai 25 000 orang boleh duduk di sana.

Saya telah lama menantikan peluang untuk menonton previu Hari Kebangsaan. Setiap tahun, saya cuma menontonnya di televisyen bersama keluarga saya. Pada tahun ini, pengacara-pengacara untuk acara itu ialah Gurmit Singh, Michelle Chia dan Suhaimi Yusof.

Mereka sungguh lucu. Saya dan kawan-kawan saya asyik memekik apabila melihat artis-artis kegemaran kami. Artis-artis yang membuat persembahan ialah Sarah Aqilah, Sezairi Sezali, Taufik Batisah, Sylvia Ratonel dan lain-lain lagi. Kami dapat melihat kapal terbang dan helikopter lalu. Kami juga dapat sebuah beg yang penuh dengan makanan, minuman, bendera dan lain-lain.

Adegan yang paling saya suka ialah melihat bunga api. Bunga api tahun ini lebih bagus dan berwarna-warni.

Sukan Belia 2010

Saya tidak sabar untuk menonton Sukan Belia di televisyen. Apabila saya bercakap tentang ini, saya berasa amat bangga kerana Singapura menjadi tuan rumah untuk Sukan Belia 2010. Ini adalah kali pertama Singapura mendapat peluang sebegini.

Sukan Belia akan diadakan pada 14 hingga 26 Ogos 2010. Maskot Sukan Belia 2010 ialah 'Lyo' dan 'Merly'. 'Lyo' suka bermain bola keranjang manakala 'Merly' gemar berenang. 'Lyo' berwarna jingga yang melambangkan bola keranjang dan 'Merly' berwarna biru yang melambangkan air.

Saya harap Singapura akan mendapat peluang untuk menjadi tuan rumah bagi acara-acara seperti ini lagi.

Kegiatan Ko-kurikulum Saya

Kegiatan ko-kurikulum saya ialah pancaragam. Saya telah menjadi ahli pancaragam sejak saya berada di darjah tiga iaitu dua tahun yang lalu. Saya bermain sebuah alat muzik yang dipanggil euphonium atau eufonium. Saya rasa saya telah membuat keputusan yang baik.

Saya amat meminati bidang muzik. Saya suka mendengar muzik, menyanyi dan bermain muzik. Selama dua tahun di dalam pancaragam, saya telah mengalami pelbagai pengalaman manis dan pahit. Pada mulanya, saya berasa gementar apabila memegang instrumen yang besar tetapi lama-kelamaan, rasa gementar itu hilang.

Pada bulan April yang lalu, pancaragam sekolah saya telah memasuki pertandingan 'Singapore Youth Festival'. Saya bekerja keras untuk mendapat pingat emas. Malangnya, kami mendapat pingat perak. Saya rasa saya tidak patut berasa sedih kerana perkara yang paling penting ialah saya telah melakukan yang terbaik. Saya cuma berasa kecewa dan hampa kerana impian saya tidak menjadi kenyataan.

Saya harap saya akan terus berada di dalam bidang muzik. Muzik telah menjadi sebahagian dari hidup saya.

Sekolah Saya

Nama saya ialah Nursyazwani Fitri. Saya bersekolah di Sekolah Rendah Zhenghua. Kelas saya ialah '5Honesty'. Saya adalah seorang pelajar darjah lima.

Saya akan berkongsi dengan anda tentang pengalaman saya di sekolah saya. Saya sudah berada di sekolah itu selama lima tahun. Banyak pengalaman manis dan pahit yang saya sudah lalui.

Saya amat bangga dengan sekolah saya kerana kejayaan-kejayaannya. Guru-guru di sekolah saya sungguh peramah, tegas dan berdisiplin. Saya suka dengan guru yang mempunyai sifat-sifat seperti itu kerana ia mengajar saya cara-cara berdikari.

Sekolah saya juga telah memenangi pingat emas dan perak untuk beberapa pertandingan. Saya amat sayang sekolah saya dan tidak akan melupakannya kerana saya telah mempelajari banyak perkara yang boleh membantu saya dalam hidup saya.

Wayang Gambar

Pada bulan Mac yang lalu, saya telah menonton wayang bersama kawan baik saya. Kami menonton 'Alice In Wonderland' di 'Lot 1'. Kami amat gembira kerana telah mendapat peluang untuk menonton wayang bersama-sama.

Cerita itu mengisahkan tentang seorang budak perempuan yang sering bermimpi. Pada suatu hari, mimpinya menjadi kenyataan. Dia terjatuh ke dalam sebuah lubang yang besar. Tiba-tiba, dia berada di alam lain. Dia bertemu dengan haiwan-haiwan yang comel. Haiwan-haiwan itu ada yang baik manakala ada juga yang jahat. Sesetengah daripada mereka menolong budak perempuan itu apabila dia dalam kesusahan. Dia bertemu dengan seorang puteri yang baik. Puteri itu juga dalam kesusahan. Akhirnya, budak perempuan itu menolong puteri itu melawan seekor naga.

Ada adegan yang lucu juga. Saya dan kawan baik saya amat menikmati cerita itu.

Bulan Bahasa

Saya telah membaca suratkhabar 'Berita Harian'. Banyak aktiviti telah diadakan sempena bulan bahasa. Tema untuk bulan bahasa pada tahun ini ialah 'Bahasa Kita. Gunakanlah'. Tema ini amat menarik kerana ia ringkas serta menangkap perhatian.

Aktiviti-aktiviti yang akan diadakan ialah menulis cerpen, bercerita dan forum bahasa. Bengkel-bengkel juga diadakan seperti bengkel deklamasi puisi.

Ada beberapa aktiviti yang say berminat untuk turut serta. Mungkin saya akan menghadiri beberapa bengkel atau aktiviti jika saya ada masa lapang. Saya akan memberitahu ibu bapa saya tentang aktivit-aktiviti bulan bahasa dan mereka boleh memberi pendapat tentang aktiviti-aktiviti tersebut.

Saya berasa gembira kerana ada banyak aktiviti yang bagus. Saya jarang mendapat peluang untuk menghadiri bengkel-bengkel sebegini dan saya harap ia akan diadakan lagi.

Cuti Semester

Pada cuti sekolah yang lalu, saya telah melakukan banyak aktiviti. Kadangkala saya rasa bosan apabila cuti sekolah tiba. Setiap tahun saya tidak melancong. Saya faham ibu bapa saya sibuk bekerja dan tidak mempunyai cukup wang untuk pergi melancong. Negara yang paling jauh saya pernah pergi ialah Indonesia semasa saya berusia empat tahun. Selepas itu, saya tidak melancong lagi. Saya juga berasa gembira kerana pelbagai aktiviti yang saya boleh buat semasa cuti sekolah.

Pada minggu pertama cuti sekolah, saya harus kembali ke sekolah kerana ada latihan pancaragam selama tiga hari. Saya dikehendaki datang kerana saya harus berlatih untuk acara yang akan datang tidak lama lagi. Pada latihan yang terakhir, guru pancaragam saya telah mengadakan pesta untuk kami yang telah memasuki pertandingan 'SYF'. Saya dapat makan piza. Ia sungguh lazat! Saya juga telah tidur di rumah mak cik saya beberapa hari.

Pada minggu kedua, saya telah pergi ke Ang Mo Kio Hub bersama mak cik dan anak saudara saya. Kami mebeli-belah. Saya telah membeli sebuah dompet. Saya juga telah menyambut hari lahir bapa saya yang ke 47. Kami sekeluarga makan malam bersama-sama di West Coast. Bapa saya sungguh gembira.

Pada minggu ketiga, saya telah menyambut Hari Bapa. Bapa saya mengajak saya dan ahli keluarga yang lain bersiar-siar. Saya telah melawat pak cik saya di 'Singapore General Hospital'. Dia sesak nafas dan menghidapi penyakit ginjal. Saya sedih melihatnya terlantar di hospital.

Pada minggu yang terakhir, saya kembali ke sekolah untuk pembelajaran berfokus selama tiga hari. Ia sungguh seronok! Saya juga pergi ke Sheng Siong untuk membeli keperluan dapur bersama keluarga.

Saya rasa cuti semester ini seronok walaupun saya tidak melancong. Ibu bapa saya telah membawa saya dan abang-abang saya ke pantai Changi. Kami meluangkan masa bersama. Banyak aktiviti yang saya boleh lakukan walaupun di sini. Saya kini sedar bahawa kita tidak perlu melancong hanya untuk keseronokan.

Rakan Baik Saya

Saya mempunyai dua rakan baik. Mereka adalah Syahiratul Tsaqifah dan Bazlaa. Kami berkenalan sejak darjah tiga. Kami bertiga di kelas yang sama. Sejak hari yang kami mula berjumpa dan berkenalan, kami menjadi kawan baik.

Bazlaa adalah seorang kawan yang lucu. Dia sering membuat saya ketawa. Syahiratul pula ialah seorang kawan yang memahami saya. Apabila saya mempunyai masalah, saya akan berkongsi masalah saya dengan mereka. Mereka akan sentiasa memberi nasihat dan bantuan kepada saya. Saya rasa selesa bersama mereka. Kami selalu meluangkan masa bersama-sama. Jikalau kawan-kawan saya yang lain ternampak kami, mereka selalu memberitahu kami bahawa kami sungguh rapat. Saya tersenyum mendengar kata-kata itu tetapi itu hanya buat sementara sahaja.

Apabila kami di darjah lima, kami tidak rapat seperti dahulu. Saya dan Bazlaa tetap di kelas yang sama tetapi Syahiratul tidak lagi. Dia berada di kelas yang lain. Saya berasa sungguh sedih kerana saya tidak dapat berjumpa dengan Syahiratul seperti dahulu. Kami tidak rapat lagi. Syahiratul mempunyai ramai kawan di kelasnya. Kami masih lagi berjumpa tetapi hanya pada waktu rehat.

Beberapa bulan kemudian, saya bergaduh dengan Syahiratul. Saya hampir kehilangan seorang daripada kawan baik saya. Kami tidak bercakap untuk beberapa hari. Dia tidak mahu berkawan dengan saya lagi. Saya berasa sungguh sedih dan serba salah. Saya memikirkan apa yang telah menyebabkan kami bergaduh. Setelah lama berfikir, saya rasa mungkin saya adalah penyebabnya. Saya pun meminta maaf daripada Syahiratul. Dia memaafkan saya dan kami menjadi kawan semula. Saya berasa lega dan gembira.

Kejadian itu mengajar saya bahawa setiap persahabatan tidak semestinya sempurna. Dalam persahabatan kadangkala ada pergaduhan yang tidak dijangkakan. Sejak hari itu, saya memahami bahawa Syahiratul juga ada kawan-kawan yang lain dan tidak harus melayan saya sahaja. Saya gembira kerana kami masih berkawan sehingga hari
ini.